วันพฤหัสบดีที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2556

เมื่อความฝันของฉัน ดันติด F


เมื่อความฝันของฉัน...ดันติด F !!

ณ ห้องเรียนชั้นมัธยมแห่งหนึ่งในอเมริกา ครูได้มอบหมายให้นักเรียนเขียนเรียงความเรื่อง "ความฝันของฉัน" (My Dream)

นักเรียนชายอายุประมาณ 15 ปี ชื่อ "มอนตี้" เขียนเรียงความว่า...ตนฝันอยากเป็นเจ้าของฟาร์มเลี้ยงม้าที่มีเนื้อที่กว้างใหญ่มหาศาลเท่านั้นเท่านี้ โดยกำหนดตัวเลขไว้อย่างชัดเจน

กลางฟาร์มม้านั้นจะสร้างอาคารกว้างยาวเท่านั้นเท่านี้ เพื่อเป็นที่ต้อนรับผู้คนที่จะมาศึกษาดูงานฟาร์มม้าของตน

มอนตี้อธิบายทุกอย่างชัดเจนละเอียดลออครบถ้วน แล้วส่งเรียงความนั้นให้กับครู เช่นเดียวกับเพื่อนๆ

เมื่อครูตรวจเสร็จแล้วแจกเรียงความนั้นคืนให้นักเรียนทุกคน มอนตี้รีบดูผลการตรวจของครู ปรากฏว่า ตรงมุมกระดาษด้านบนมีตัวหนังสือสีแดงเขียนตัว F ซึ่งแปลว่าตก หรือ Fail และมีข้อความเขียนไว้ว่า “หลังเลิกเรียนแล้ว...ให้มาพบครู”

::::::

เมื่อมอนตี้เข้าไปพบครูตอนเย็น ครูบอกกับเขาว่า...

“มอนตี้ เธอฝันว่าจะเป็นเจ้าของฟาร์มม้าที่ใหญ่ขนาดนั้นน่ะ เธอรู้มั้ยว่ามันต้องใช้เงินมากมายมหาศาลเลยนะ แล้วตอนนี้ทางบ้านของเธอมีเงินแค่ไหน ฝันของเธอเป็นไปไม่ได้เลย เอาอย่างนี้ละกัน มอนตี้ เธอกลับบ้านแล้วเขียนเรียงความฉบับใหม่มาให้ครูพรุ่งนี้ คราวนี้เขียนฝันที่พอจะมีทางเป็นไปได้หน่อยนะ แล้วครูจะให้คะแนนใหม่แทนคะแนน F ที่เธอได้นี้”


มอนตี้กลับบ้านแล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อฟัง พร้อมขอคำแนะนำว่าตนควรจะทำอย่างไรดี

เมื่อพ่อของมอนตี้อ่านฝันที่มอนตี้เขียนจบแล้ว จึงพูดกับมอนตี้ว่า...

“นี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับชีวิตของลูกทีเดียว พ่อว่าลูกต้องคิดและเลือกเองแล้วล่ะ”

เช้าวันรุ่งขึ้น มอนตี้ไปพบครูพร้อมทั้งส่งเรียงความฉบับเดิมให้แก่ครู และบอกกับครูว่า

“ครูเก็บ F ของครูไว้เถอะครับ ผมจะเก็บฝันของผมไว้ ”
(You keep your F ; I keep my dream.)

::::::

ตัดฉากกลับมา ณ ฟาร์มเลี้ยงม้าแห่งหนึ่ง

เมื่อเสียงคนเล่าเรื่องข้างต้นจบลง เขาพูดว่า...

“เรียงความฉบับนั้น ผมใส่กรอบแขวนไว้กลางผนังที่ทุกท่านเห็นอยู่นั้น และขณะนี้ทุกท่านกำลังยืนอยู่ในอาคารกลางฟาร์มเลี้ยงม้าที่เด็กคนนั้นเขียนไว้ในฝันของเขา และถ้าท่านมองออกไปข้างนอก นั่นคือฟาร์มเลี้ยงม้าขนาดเดียวกับที่เขียนไว้ในเรียงความฉบับนั้น”

"มอนตี้" หันมายังกลุ่มผู้ฟังซึ่งมาศึกษาดูงานที่ฟาร์มของเขา และพูดเสริมว่า...

“ที่น่าสนใจก็คือ เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ครูคนเดียวกันนั้นพานักเรียนมาศึกษาดูงานที่นี่ ก่อนกลับ...ครูได้พูดกับผมว่า....

“ครูดีใจที่เธอเก็บฝันของเธอไว้ และทำฝันให้เป็นจริง ครูว่าครูคงเป็นคนขโมยฝันของนักเรียนมาหลายคนแล้ว ครูขอโทษที่เกือบจะขโมยฝันของเธอเช่นกัน”

::::::

» เป็นธรรมดา...ตลอดเส้นทางเดินสู่ความสำเร็จในชีวิต ...ที่มักจะมีคนเข้ามา "ขโมยความฝัน" ของเรา (ด้วยความปรารถนาดี) อยู่เนืองๆ

ดังนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้เดินตามความฝันของเราเสมอ....

“There are those who look at things the way they are, and ask why.
I dream of things that never were, and ask why not? ”

#Robert Kennedy


Credit : อ.รัศมี ธันยธร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น